Eve akşamüstü dönerken, bahçede bana doğru yürüyen kişiyi görünce gözlerime inanamadım. ODTÜ Fizik arkadaşım Hasan yine aynı beyaz saçlarıyla karşımdaydı. Gerçi ilk bakışta o beni tanımadı ama maskemi çıkarınca “Aaa Levent” diye ufak bir çığlıkta atmadı değil.
Hiç beklemediğim anda evimin önündeki bahçede karşılaştığım arkadaşım artık tanınmış bir fizik öğretmeni. 27 yıl sonra buluştuğumuzda fark ettiğim ilk şey ise arada geçen bu zamanın bir önemi olmadığı. İnsan kaldığı yerden dostluğuna devam edebiliyor.