Babamın kullandığı benden yaşça büyük olan vosvos neredeyse 50 yıl yollarda kaldıktan sonra Didim Altınkum’daki Rehabitasyon Cafe’nin girişinde bizi selamlamaya devam ediyor! Her önünden geçtiğinde bir sürü anıyla bize bakan bu metal arabanın da ruhu var mı diye düşünmeden duramıyorum.
Boyanıp süslenen, içi boşaltılmış vosvosumuz sanki mumyalanmış gibi… Bizi mutlu eden şey rehabilitasyona olması ve bir sonraki Didim ziyaretimizde belki şerefine kadeh kaldıracağız sevgili vosvoss.